Po czym poznać, że drewno kominkowe jest dostatecznie suche?

Dobre drewno kominkowe to drewno wysuszone i wysezonowane. Zgodnie z założeniami Ekoprojektu wilgotność drewna nie powinna przekraczać 20%. Taki opał gwarantuje najwyższą sprawność energetyczną i najczystsze spalanie, co w praktyce oznacza niższą emisję spalin.

Tak naprawdę drewno kominkowe powinno być przechowywane w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, najlepiej w drewutni przez jeden sezon, zanim zostanie spalone w kominku. Palenie drzewem mokrym negatywnie wpływa na żywotność pieca i układ odprowadzania spalin, a poza tym jest nieekonomiczne. Wilgotne drewno ma mniejsza kaloryczność, a więc z tej samej porcji drewna mokrego uzyskamy mniej ciepła w porównaniu z drewnem wysezonowanym.

Poziom wilgotność drewna można zmierzyć wilgotnościomierzem, ale jeśli drzewo jest naprawdę mokre, to wystarczy dotknąć je ręka lub ocenić wizualnie. Wilgotnościomierz mierzy opór elektryczny — wilgotne drzewo przewodzi, prąd a suche stawia opór.

Po czym poznać czy drewno jest wysuszone?

Sezonowane drewno nabiera jaśniejszego koloru i jednolitej barwy oraz traci charakterystyczny połysk. Kolory wilgotnego drewna są żywe i intensywne, a przebarwienia mogą świadczyć o obecności grzybów i pleśni, które negatywnie wpływają na wartość opałową. Wilgotność drewna można sprawdzić, próbując oddzielić korę – jeśli odchodzi stosunkowo łatwo, to znaczy, że drewno kominkowe jest odpowiednio wysuszone, a jeśli dobrze się trzyma, to raczej nie nadaje się do spalania w kominku. Poza tym drewno wilgotne jest dość ciężkie, zdecydowanie cięższe od drewna wysezonowanego.

O właściwościach drewna świadczy także proces spalania – jeśli zauważymy wydzielające się krople wody lub pary wodnej to znaczy, że drewno nie nadaje się do palenia. Zbyt mokre drewno może charakterystycznie piszczeć lub gwizdać, co oznacza, że odparowuje z niego woda.